Skandynawska gra, którą można nawet obstawiać w zakładach bukmacherskich. Unihokej, bo o nim mowa, jest ciekawym sportem, łatwiej dostępnym niż hokej na lodzie.
To właśnie hokej na lodzie jest jednym z najpopularniejszych sportów, zarówno jeśli chodzi o oglądalność, jak i popularność wśród zakładów bukmacherskich. Hokej ma jednak wiele odmian, niektóre są powszechnie znane, inne są bardziej… nietypowe i szalone.
Jakie są odmiany hokeja?
Szukając informacji o tym tradycyjnym sporcie na łyżwach, możemy trafić na kilka jego odmian. Od tych oczywistych i powszechnie znanych, jak hokej na lodzie, na trawie, czy unihokej, do to tych bardziej „odjechanych”. Za takie możemy uznać np. hokej na rolkach lub łyżworolkach, ringette, bandy czy hokej in-line. To jeszcze nic, bo znane są na świecie przypadki grania w hokeja podwodnego (underwater hockey), na jednokołowcach (unicycle hockey). My jednak chcemy się skupić na wspomnianym unihokeju, który np. w Polsce jest w szkole częściej uprawiany niż jego zimowa odmiana na łyżwach.
Ciekawa historia unihokeja
Unihokej, z angielskiego floorball, nie ma wielkich i bogatych tradycji, bo jest sportem stosunkowo młodym. Jego początki sięgają jedynie lat 50. XX wieku. Wszystko zaczęło się w Stanach Zjednoczonych, a konkretnie w Minnesocie. W fabryce zwanej Cosom w Lakeville zajmującej się produkcją tworzyw sztucznych pracownicy wpadli na pomysł, by stworzyć plastikowe kije i grać w nową grę. Kilka lat później w Stanach oraz Kanadzie zaczęto grać plastikowymi kijami oraz krążkiem na zwykłym boisku. Tamta odmiana nazywała się floor hockey. W Europie unihokej rozpropagował Szwed Calle Ahlqvist. W 1972 roku w Goeteborgu założył on firmę Unihoc, która jako pierwsza w Europie zaczęła produkować sprzęt sportowy do unihokeja. W 1986 roku powstała Międzynarodowa Federacja Unihokeja (IFF), ale sport ten był popularny jedynie w dwóch krajach skandynawskich – Szwecji i Finlandii oraz w Szwajcarii, a także w Japonii. Rozwój nastąpił po 1990 roku. W 2009 roku w unihokeja grano już w ponad 80 krajach na całym świecie
Unihokej – zasady, czyli jak się w niego gra?
Zespoły unihokeja składają się z pięciu zawodników grających w polu oraz bramkarza. Golkiper może zostać czasowo zdjęty i wymieniony na gracza z pola. Podobnie wygląda to, jak w hokeju na lodzie. Drużyna składa się z pięciu zawodników grających w polu oraz bramkarza. Bramkarz może zostać przez trenera czasowo zdjęty z boiska i wymieniony na zwykłego zawodnika w polu. W trakcie meczu każda drużyna może zmieniać zawodników dowolną ilość razy, wymiana może być pojedyncza lub całkowita, ale zawsze w strefie zmian. Zawodnicy nie mogą używać rąk, ramion ani głowy. Jedynie raz można użyć innych części ciała. Nie można używać nogi do strzału na bramkę, ale dopuszcza się jednorazowe podanie nogą. Dopuszcza się kontakt zawodników, ale tylko bark w bark, zabronione jest popychanie lub blokowanie zawodnika. Gracze mogą otrzymać kary 2 lub 5 minut poza grą. W przypadku ewidentnego łamania przepisów i niesportowego zachowania zawodnik może dostać karę meczową. Mecz unihokeja składa się z trzech części, po 10 minut każda. Boisko ma wymiary 40 × 20 metrów i otoczone jest przez bandy, zaokrąglające się przy rogach boiska. Bramka ma wymiary 1,60 × 1,15 metrów. Unihokej jest bardzo popularny w szkołach, gdzie dzieciom zdecydowanie łatwiej jest nauczyć się grać w ten sport niż w hokej, który jest trudnodostępny z wiadomych przyczyn. W tej chwili za najlepsze ligi unihokeja uznaje się te ze Skandynawii. Szwedzką lub norweską profesjonalną ligę można nie tylko oglądać, ale także obstawiać w zakładach bukmacherskich STS.
Udział w nielegalnych grach hazardowych jest karany. STS (Star-Typ Sport Zakłady Wzajemne Spółka z o.o.) posiada zezwolenie wydane przez Ministra ds. Finansów Publicznych na urządzanie zakładów wzajemnych. Hazard związany jest z ryzykiem.