Szwecja to kraj gdzie swoje hobby realizować mogą żeglarze, narciarze, wędkarze, amatorzy rowerowych i górskich wycieczek, zainteresowani historią oraz wszyscy ci, którzy pragną bezpiecznie wypocząć w spokoju i ciszy, otoczeni piękną surową skandynawską przyrodą.
Klimat Szwecji
Szwecję od Polski oddziela wąski pas wód morskich południowego Bałtyku między Świnoujściem a Ystad. Kraj ten zajmuje obszar 450 tys. km2 we wschodniej i południowej części Półwyspu Skandynawskiego, wzdłuż zachodniego brzegu Morza Bałtyckiego i wschodnich brzegów cieśniny Sund i Kattegat. Charakteryzuje się dużą rozciągłością południkową wynoszącą 1750 km i małą równoleżnikową — 640 km. Czynniki te wpływają na zróżnicowanie klimatyczne i krajobrazowe. Szwecja leży w strefie klimatu umiarkowanego ciepłego, a na północy umiarkowanego chłodnego. Cechą charakterystyczną jest duże nasłonecznienie w ciągu lata i nieco wyższe temperatury od średnich na tych szerokościach geograficznych. To wpływ Atlantyku i ciepłego Prądu Golfsztrom. Jest tu nieco chłodniej niż w Polsce, bez trudnych do wytrzymania upałów.
Góry Skandynawskie
W północno-zachodniej części kraju, wzdłuż granicy z Norwegią ciągną się Góry Skandynawskie z najwyższym szczytem Kebnekaise (2 123 m n.p.m.). Charakterystyczne są dla nich rozległe płaskowyże zwane fieldami oraz niewielkie lodowce. Jest tu ich kilkaset, wśród których największy to Partefäll o powierzchni 14,1 km2. Zachodząca w górach erozja lodowcowa nadała niektórym partiom Gór Skandynawskich cechy rzeźby wysokogórskiej. Są tu doskonałe warunki do uprawiania narciarstwa w wielu stylach. Rejon Are — zimowa metropolia północnej Europy to 107 tras zjazdowych (najlepiej oświetlonych wieczorami na świecie), tor crossu zimowego i funpark dla snowboardzistów. Na pobliskim jeziorze Aresjön można uprawiać snowfer i poszaleć na saniach zaprzężonych w renifery.
Dużą atrakcją i popularną formą odpoczynku w masywie gór Sylarna jest wybranie jednej wysokogórskiej stacji jako bazy i organizowanie codziennych wypadów w dziewiczą przyrodę. Ci którzy lubią historię mogą się udać szlakiem „trójkąta jämtlandzkiego”, czyli śladami żołnierzy Karola XII, ale koniecznie z przewodnikiem. Hitem ostatnich sezonów są wyprawy w góry na nartach typu randonne. Są to kombinowane zjazdówki, na których po zluzowaniu wiązań można zdobywać szczyty gór a następnie po ich ponownym umocowaniu cieszyć się zjazdem „offpist”. Szwedzki Związek Turystyki organizuje trzy- i sześciodniowe eskapady w ramach „szkółki randonne”.
Wybrzeża morskie
Wybrzeża morskie Bałtyku na wschodzie jak i wybrzeże zachodnie nad Kattegatem mają charakter fiordowo-szkierowy i charakteryzują się silnie rozczłonkowaną linią brzegową z mnóstwem przybrzeżnych wysp i wysepek. Długość linii brzegowej wynosi 2390 km (bez wysp). W szkierowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego w Roslagen znajduje się wiele świetnych łowisk wędkarskich. Przyjechać tu powinien każdy , kto chce powędkować w rybnych wodach a jednocześnie spragniony jest wypoczynku w ciszy i spokoju. Znajduje się tu wiele łowisk bogatych w szczupaki, okonie i pasiaste drapieżniki. Specyfiką regionu Roslagen są masowo występujące sandacze.
Największą wyspą na Bałtyku jest Gotlandia z urwistymi skalistymi brzegami. Skały przybierają tu fantastyczne formy tzw. rankory. Dawne osady rybackie przekształciły się w nowoczesne kąpieliska i ośrodki żeglarskie: Slite, Tofta, Klitehamm, Ljugarn i Sudersand.
Głównym centrum wypoczynkowym drugiej co do wielkości wyspy, Olandii jest Borgholm, z jedną z najpiękniejszych plaż w Szwecji — Köpingsviken. Bogate, a łatwo dostępne tereny wodne czynią Olandię, a przede wszystkim jej północną część prawdziwym eldorado dla wędkarzy. Zatoka Grankullwvik obfituje w rozmaite gatunki ryb. Często łowi się tu ponad 10 kg szczupaki, a to spełnienie marzeń niejednego wędkarza.
Największe miasta Szwecji Sztokholm, Göteborg, Malmö leżą nad morzem i rozlokowały się na wielu przybrzeżnych wyspach. Są to miasta historyczne z licznymi zabytkami.